Pozostałe Koszalin

Opis oferty

Kapłani FSSPX walczą o zbawienie naszej duszy przez głoszenie nieskażonej nauki katolickiej. Nie przemilczają niektórych prawd.

Termin: każda niedziela i święto, godz. 17.30, ul. Poniatowskiego 46A, Słupsk.

Na podstawie bulli QUO PRIMUM TEMPORE zawsze można odprawiać starą Mszę św:
„na mocy treści niniejszego aktu i mocą Naszej Apostolskiej władzy, przyznajemy i uznajemy po wieczne czasy, że dla śpiewania bądź recytowania Mszy św. w jakimkolwiek kościele, bezwzględnie można posługiwać się tym Mszałem, bez jakichkolwiek skrupułów sumienia lub obawy o narażenie się na karę, sąd lub cenzurę, i że można go swobodnie i zgodnie z prawem używać.”
„niniejsza Konstytucja nigdy nie może być unieważniona lub zmieniona, ale na zawsze pozostanie ważna, i będzie mieć moc prawną.”

Wiara jest cnotą nadprzyrodzoną, która polega na przylgnięciu intelektu do prawdy objawionej przez Boga i nauczanej przez Kościół katolicki. Uznajemy coś za prawdę ze względu na zewnętrzny autorytet samego Boga, który powierza Kościołowi strzeżenie i wyjaśnianie depozytu wiary. To jest rola duchownych.
Zniekształcenie wiary katolickiej: relacja z Jezusem, doświadczenie, świadomość, przeżycie, uczucia, emocje, żywa wiara, itp. Są to błędy protestantyzmu, które przenikają do katolicyzmu i rozsadzają go od środka przy aktywnym udziale duchownych.

Celem naszej wiary jest zbawienie duszy i życie wieczne. Ustanowionym przez Boga najdoskonalszym środkiem jest Msza św. oraz sakramenty. Msza św. posiada określony ryt, czyli porządek. Przez zewnętrzne gesty i układ tych gestów ryt powinien wznosić duszę ku Bogu, ku temu co nadprzyrodzone i wieczne, oddać największą cześć wobec Bożego Majestatu. Katolicki ryt wyraża:
1.Prawdziwą Ofiarę Pana Jezusa złożoną na krzyżu za nasze grzechy. Jesteśmy świadkami Kalwarii za pomocą znaków chleba i wina – uobecnia się Golgota, krzyż, śmierć i odkupienie. Stąd konieczność powagi i ciszy dla tajemnicy odkupienia.
2.Realną i Substancjalną Obecność Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina, które po konsekracji stają się prawdziwym Ciałem i Krwią Chrystusa (nie symbolicznym, nie wspomnieniem).
Stara Msza św. w doskonały sposób wyraża te prawdy wiary, które są niedostępne dla zmysłów i dostrzegalne tylko oczami wiary.

Nie chodzi o to, aby wszystko rozumieć, ponieważ jest tajemnicą wiary, jak Chrystus może być obecny z Ciałem i Krwią, Duszą i Bóstwem w każdej małej cząsteczce Hostii św. i jak może kontynuować swoją ofiarę podczas Mszy św. Chodzi o przyjęcie owoców odkupienia i czerpania łaski Bożej, która ma prowadzić do zbawienia duszy. Odkupienie jest jak pobranie aplikacji. Choć odkupienie jest zasługą męki i śmierci Chrystusa, to trzeba z niego skorzystać przez sakramenty. Odkupienie/aplikacja już jest i to za darmo. Trzeba ją pobrać, czyli przyjąć sakramenty.

Nowa Msza św. jest zniekształcona, ponieważ podkreśla się: wieczerzę Pańską, ucztę, zgromadzenie, wspólnotę, itp. przez co zanika znaczenie ofiary, sens odkupienia i poczucie grzechu. Jest to orientacja protestancka wprowadzona do katolickiej Mszy św.

Chrystus przyszedł, aby się ofiarować na krzyżu i w ten sposób wykupić nas z niewoli grzechu i szatana. Pan Jezus pragnął, abyśmy mieli udział w Ofierze Krzyża i w zasługach, które z niej wypływają, by nasze dusze oczyszczały się z grzechów przez odnawianie Ofiary Krzyżowej, składanej za pośrednictwem Jego kapłanów. Dlatego Msza św. jest akcją, uobecnieniem i wydarzeniem Krzyża a rolą kapłana jest składanie ofiary. U Lutra i protestantów jest historią, opowieścią, wspominaniem i narracją a najważniejsze jest kazanie. To rujnuje kapłana, który staje się przewodniczącym zgromadzenia i służy wspólnocie. Nie jest już tym, który składa prawdziwą ofiarę. Skoro nie ma ofiary, to kapłan jest zbędny. Podział na wiernych i duchownych nie ma sensu. Stąd nie ma przeszkód, aby Komunię św. udzielały osoby świeckie i na rękę. Obecnie każde rozporządzenie dotyczące Eucharystii zmierza do zmniejszenia czci, odwrotu od adoracji np. zmniejszenie przyklęknięć.

W starej Mszy św. kapłan i wierni zwróceni są w tę samą stronę: ku Bogu, ku Krzyżowi, ku ołtarzowi.

Językiem liturgii jest łacina. I właśnie w tym wyraża się powszechność, czyli katolickość, że język nie jest narodowy, lecz taki sam dla wszystkich wiernych.
Łacina jest językiem uroczystym wobec języków narodowych. Uroczysty to znaczy różniący się od tego używanego na co dzień. Dlatego jeśli chcemy podkreślić uroczysty charakter liturgii używamy języka uroczystego, jakim jest łacina. Podobnie ubiór. Co innego po domu, co innego do kościoła. Stój wyraża szacunek dla uroczystości np. suknia ślubna.
Rola łaciny jest też taka, że stanowi zasłonę dla tajemnicy. Tajemnicą jest przeistoczenie chleba w Ciało Pańskie i wina w Krew Pańską. Łacina jest niezrozumiała tak samo jak tajemnica. Dlatego niezrozumiały język oznacza niezrozumiałą tajemnicę przeistoczenia.

Chodzi o akt wiary, o wysiłek duchowy łączenia się z Ofiarą Krzyżową Pana Jezusa i o udział w owocach Jego męki i śmierci.